Σχολεία: Οι νομικές υποχρεώσεις των γονιών, οι αρνητές της μάσκας και οι εκπαιδευτικοί-θύματα
- Λεπτομέρειες
- Κατηγορία: Uncategorised
- Δημοσιεύθηκε : Κυριακή, 20 Σεπτεμβρίου 2020 08:55
- Γράφτηκε από τον/την Super User
- Εμφανίσεις: 581
Δικαιούται κάποιος γονέας να μην στέλνει το παιδί του στο σχολείο; Γιατί μερίδα γονέων αρνούνται τις μάσκες και τα μέτρα; Πως συνεχίζει ένας καθηγητής που ξυλοκοπείται επειδή κάνει το καθήκον του;
Η πρώτη εβδομάδα αυτής της ιδιαίτερης νέας σχολικής σεζόν αποτελεί ήδη παρελθόν. Οπως αναμενόταν, τα προβλήματα δεν έλειψαν, τα κρούσματα κορονοϊού επίσης όπως και μία τάση αμφισβήτησης από κάποιους γονείς των μέτρων που πήρε η πολιτεία για την προστασία της υγείας των μελών της εκπαιδευτικής κοινότητας, μαθητών και διδακτικού προσωπικού.
Η αμφισβήτηση προκάλεσε με τη σειρά της συζητήσεις για το που σταματούν τα δικαιώματα των γονέων και που αρχίζουν οι υποχρεώσεις τους αναφορικά με την εκπαίδευση των παιδιών τους. Τέθηκε, από πολλούς, ένα κεντρικό ερώτημα: Εφόσον δεν επιτρέπω στο παιδί μου να πηγαίνει στο σχολείο επειδή διαφωνώ με τα μέτρα, παραβιάζω το νόμο; Ηδη υπάρχουν τέτοια φαινόμενα στα σχολεία της επικράτειας, παιδιά παραμένουν στο σπίτι μετά την προτροπή των γονιών τους.
Η απάντηση στο συγκεκριμένο ερώτημα είναι αρνητική, ακόμα και αν μιλάμε για την 11χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση. Δεν πρόκειται για δικό μας αυθαίρετο ισχυρισμό αλλά για συγκεκριμένη νομική επιχειρηματολογία που στοιχειοθέτησε ο έμπειρος νομικός Παυσανίας Παπαγεωργίου για λογαριασμό του News24/7.
"Πρόβλημα παραβίασης της κείμενης νομοθεσίας υπάρχει όταν κάποιος ή κάποια δεν εγγράφει επανειλημμένα στο σχολείο ή στο νηπιαγωγείο το παιδί του. Μέχρι και το τέλος του γυμνασίου παραμένει υπεύθυνος ο γονιός ή ο κηδεμόνας. Αν αυτή η ενέργεια δεν έχει σχέση με θέμα υγείας/επιδημίας τότε μπορεί να υπάρξει θέμα παραμέλησης για την ένταξη του παιδιού στο σχολείο και στη διαδικασία της εκπαίδευσης.
Ομως γονείς που εγγράφουν κανονικά τα παιδιά τους στο σχολείο αλλά εν συνεχεία τα συμβουλεύουν ή τα προτρέπουν να μην πάνε σ' αυτό κρίνοντας ότι έτσι προστατεύουν την υγεία της οικογένειας κινούνται μέσα στα νόμιμα όρια. Δεν μπορεί να στοιχειοθετηθεί παραμέληση όταν ένας γονιός ισχυρίζεται ότι βάζει την υγεία πάνω απ' όλα.
Η μη εγγραφή κάποιου παιδιού στο σχολείο δεν παραβιάζει το Σύνταγμα αλλά τον ποινικό κώδικα, είναι ζήτημα δηλαδή ποινικό. Αυτεπάγγελτα σ' αυτήν την περίπτωση μπορεί να κινηθεί ο αρμόδιος Εισαγγελέας και ο κοινωνικός λειτουργός εφόσον ενημερωθεί εγγράφως από το σχολείο για κάποια περίπτωση. Εφόσον πάντως το παιδί δεν εκβιάζεται για να μην πάει στο σχολείο (ή δεν ασκείται βία γι' αυτό το σκοπό) δεν προκύπτει θέμα παρέμβασης του εισαγγελέα ή του κοινωνικού λειτουργού.
Οπως τονίσαμε και παραπάνω δεν ανακύπτει ζήτημα παραμέλησης ανηλικού εφόσον ένα παιδί δεν προσέρχεται στο σχολείο για λόγους υγείας μετά από προτροπή του γονιού. Τα όρια του νόμου αλλά της επέμβασης των αρμοδίων είναι απολύτως συγκεκριμένα".
Ο κ. Παπαγεωργίου ξεκαθαρίζει, επίσης, τι ακριβώς σημαίνει και ποιον αφορά κυρίως η υποχρεωτικότητα της εκπαίδευσης: "Η υποχρεωτικότητα έχει να κάνει κυρίως με την πολιτεία και τις δυνατότητες που παράσχει. Το κράτος, βάσει των σχετικών συνταγματικών διατάξεων, υποχρεούται να παρέχει κάθε δυνατότητα στο σύνολο των Ελλήνων πολιτών έτσι ώστε να μετέχουν στην 11χρονη υποχρεωτική εκπαίδευση. Ενα παράδειγμα εδώ: Αν κάποιο παιδί έχει συγκεκριμένο κινητικό πρόβλημα και δεν μπορεί να πάει στο σχολείο, το κράτος υποχρεούται να του δώσει τη δυνατότητα για μαθήματα κατ' οίκον".
Από τη νομική καταγραφή των πραγμάτων που επιχείρησε στις παραπάνω γραμμές ο κύριος Παπαγεωργίου γίνεται σαφές ότι η πολιτεία δεν μπορεί να υποχρεώσει τους πολίτες να στείλουν τα παιδιά τους στο σχολείο και να αποδεχθούν τα μέτρα που αυτή προτείνει. Πρέπει, αντιθέτως, να ΠΕΙΣΕΙ τους πολίτες, όλους τους πολίτες, για την ορθότητα και την αναγκαιότητα των μέτρων που λαμβάνει. Και αυτό πράγματι είναι ένα πολύ δύσκολο στοίχημα.